زمانیکه حدودا هشت ساله بودم در شهر شیراز زندگی می کردیم و پدرم در اداره آب استان فارس پست نسبتا خوبی داشت . در آن زمان به دلیل حقوق مناسب و ارزانی فراگیری که وجود داشت زندگی ما نسبتا زندگی مرفه ی به حساب می آمد و ما همه چیز داشتیم.تا اینکه یک روز پدر بزرگم که در روستا زندگی میکرد و کشاورز بود به دیدار ما آمد و پس از مدتی خوش و بش کردن به پدر من پیشنهاد داد که کار خود را در شهر رها کند و با او به روستا برود و مشغول کشاورزی شود چون بسیار سود آور تر است.

پدر من کار خود را رها کرد و همه ما به روستا رفتیم و به همراه پدربزرگم مشغول کشاورزی شدیم.آن ها برآورد کرده بودند که آن سال گوجه فرنگی بهترین بازده را خواهد داشت پس مشغول کشت گوجه فرنگی در حدود پنج هکتار زمین شدند.پس از تحمل تمام مشقت ها و زحماتی که من با سن کمم آن ها را درک میکردم و می دیدم فصل برداشت محصول فرا رسید.محصولی که ما تولید کرده بودیم از نظر کیفیت واقعا عالی بود و جای هیچگونه بحثی را از نظر کیفیت برای خریداران باقی نمی گذاشت.یادم می آید پدر و پدر بزرگم به کارگر ها پول می دادند تا برداشت انجام شود سپس به کامیون های حمل و نقل پول می دادند تا بار آن ها به میدان تربار برسد.

من را نیز با خود به میدان تربار بردند.یادم می آید که خریداری که مشخص بود یک دلال است با پدر بزرگم صحبت می کرد تا بار را از او خریداری کند آن هم به قیمتی بسیار ناچیز. پس از گذشت دو روز از ترس فاسد شدن بار، پدر و پدر بزرگم مجبور بودند بار را بفروشند پس بار گوجه فرنگی درجه یک ما به قیمتی حتی پایین تر از قیمتی که دلال اول پیشنهاد داده بود به دلالی دیگر فروخته شد.

پولی که از فروش محصولمان درآوردیم آنقدر ناچیز بود که حتی حقوق کارگرانی که برای ما کار کردند و راننده ای که بار را برای ما حمل کرد را به سختی پرداخت کردیم. باوری در ما ایجاد شد که کشاورزی اصلا به زحمتش نمی ارزد.آن سال به دلیل هزینه هایی که تولید برای ما داشت و بازده منفی که در این کار برای ما حاصل شد در وضعیت مالی سختی قرار گرفتیم و تقریبا مسیر زندگی ما عوض شد.ما به این نتیجه رسیدیم که کشاورزی شغل مناسبی نیست و دوباره به شهر برگشتیم…

این یک داستان واقعی است و می دانم که  همچون ما بسیاری از کشاورزان عزیز کشورمان با این مسائل  و مشکلات دست و پنجه نرم کرده و روزگاران سختی را گذرانده اند.کشاورزانی که با امید پا به عرصه تولید میگذارند و مشکلات فراوان طبیعی و انسانی را در این راه تجربه می کنند و اگر شانس بیاورند نتیجه جوری برای آن ها رقم خواهد خورد که حداقل مجموعه خود را تعطیل نکنند.

یک کشاورز وقتی کار خود را شروع می کند مشکلاتی اعم از: تامین مکان مناسب، تامین سرمایه لازم، نبود علم کافی نسبت به شرایط محیطی و نحوه کشت محصول، کمبود آب و خشکسالی، آفت ها، نوسان شدید دما، هزینه های سرسام آور حین تولید و ….. را پیش رو دارند و اگر از همه این ها با موفقیت عبور کنند تازه به مسئله ای بزرگ به نام دلال گری برخورد می کنند. این بسیار دردناک است که محصولی تولید کنید و آن را کیلویی هزار تومان بفروشید و آن محصول زمانیکه به دست مصرف کننده می رسد کیلویی هفت هزارتومان خریداری شود.

این میان نه تولیدکننده سود کافی کرده نه مصرف کننده نهایی از هزینه ای که برای خرید محصول شما پرداخته راضی است تنها دلال ها هستند که با کمترین هزینه بیشترین سود را کرده اند.حالا به این فکر کنید که محصول تولید شده با قیمت مناسب مستقیم به دست مصرف کننده نهایی برسد این گونه است که هم کشاورز و هم مصرف کننده از معامله راضی خواهند بود.این دقیقا کاری است که ما در پارسیانو انجام می دهیم یعنی حذف واسطه ها.

پارسیانو یک بستر رایگان است که کشاورزان و تولیدکنندگان محصولات کشاورزی می توانند محصولات خود را با در نظر گرفتن قیمت های رقابتی بصورت عمده و خورد در آن ثبت کنند تا مصرف کنندگان نهایی مستقیما از آن ها خرید خود را انجام دهند.همچنین در پارسیانو تمام تجهیزات ادوات و وسایل مورد نیاز کشاورزی از شرکت های بزرگ ثبت شده که کشاوزان می توانند با نازل ترین قیمت بازار تجهیزات مورد نیاز خود را تهیه کنند.

همچنین پارسیانو یک انجمن بزرگ از کشاورزان سراسر کشور را در خود جای داده که کشاورزان در آن می توانند هر سوالی پیرامون آمایش سرزمینی،آموزش کشت نگهداری و برداشت،آموزش افزایش بهره وری محصول و … دارند را بپرسند تا متخصص های ما به آن ها جواب بدهند و یا کشاورزان از تجربیات دیگر کشاورزان برای افزایش بهره وری و آموزش روش های کشت استفاده نمایند.ما معتقدیم کشاورز و کشاورزی باید بالاترین دستمزد و حقوق را در میان مشاغل داشته باشد تا در این رشته ایجاد جذابیت گردد و در نتیجه افزایش تولید و رونق اقتصادی را در کشور عزیزمان شاهد باشیم.